Sanggeetham 147 | சங்கீதம் 147 | Psalms 147

கர்த்தரைத்  துதியுங்கள்;  நம்முடைய  தேவனைக்  கீர்த்தனம்பண்ணுகிறது  நல்லது,  துதித்தலே  இன்பமும்  ஏற்றதுமாயிருக்கிறது.  (சங்கீதம்  147:1)

karththaraith  thuthiyungga'l;  nammudaiya  theavanaik  keerththanampa'n'nugi’rathu  nallathu,  thuthiththalea  inbamum  eat’rathumaayirukki’rathu.  (sanggeetham  147:1)

கர்த்தர்  எருசலேமைக்  கட்டுகிறார்;  துரத்துண்ட  இஸ்ரவேலரைக்  கூட்டிச்  சேர்க்கிறார்.  (சங்கீதம்  147:2)

karththar  erusaleamaik  kattugi’raar;  thuraththu'nda  isravealaraik  koottich  searkki’raar.  (sanggeetham  147:2)

இருதயம்  நொறுங்குண்டவர்களைக்  குணமாக்குகிறார்,  அவர்களுடைய  காயங்களைக்  கட்டுகிறார்.  (சங்கீதம்  147:3)

iruthayam  no’runggu'ndavarga'laik  ku'namaakkugi’raar,  avarga'ludaiya  kaayangga'laik  kattugi’raar.  (sanggeetham  147:3)

அவர்  நட்சத்திரங்களின்  இலக்கத்தை  எண்ணி,  அவைகளுக்கெல்லாம்  பேரிட்டு  அழைக்கிறார்.  (சங்கீதம்  147:4)

avar  nadchaththirangga'lin  ilakkaththai  e'n'ni,  avaiga'lukkellaam  pearittu  azhaikki’raar.  (sanggeetham  147:4)

நம்முடைய  ஆண்டவர்  பெரியவரும்  மகா  பெலமுள்ளவருமாயிருக்கிறார்;  அவருடைய  அறிவு  அளவில்லாதது.  (சங்கீதம்  147:5)

nammudaiya  aa'ndavar  periyavarum  mahaa  belamu'l'lavarumaayirukki’raar;  avarudaiya  a’rivu  a'lavillaathathu.  (sanggeetham  147:5)

கர்த்தர்  சாந்தகுணமுள்ளவர்களை  உயர்த்துகிறார்;  துன்மார்க்கரைத்  தரைமட்டும்  தாழ்த்துகிறார்.  (சங்கீதம்  147:6)

karththar  saanthaku'namu'l'lavarga'lai  uyarththugi’raar;  thunmaarkkaraith  tharaimattum  thaazhththugi’raar.  (sanggeetham  147:6)

கர்த்தரைத்  துதியுடன்  பாடிக்  கொண்டாடுங்கள்;  நம்முடைய  தேவனைச்  சுரமண்டலத்தால்  கீர்த்தனம்  பண்ணுங்கள்.  (சங்கீதம்  147:7)

karththaraith  thuthiyudan  paadik  ko'ndaadungga'l;  nammudaiya  theavanaich  surama'ndalaththaal  keerththanam  pa'n'nungga'l.  (sanggeetham  147:7)

அவர்  வானத்தை  மேகங்களால்  மூடி,  பூமிக்கு  மழையை  ஆயத்தப்படுத்தி,  மலைகளில்  புல்லை  முளைப்பிக்கிறார்.  (சங்கீதம்  147:8)

avar  vaanaththai  meagangga'laal  moodi,  boomikku  mazhaiyai  aayaththappaduththi,  malaiga'lil  pullai  mu'laippikki’raar.  (sanggeetham  147:8)

அவர்  மிருகஜீவன்களுக்கும்  கூப்பிடுகிற  காக்கைக்  குஞ்சுகளுக்கும்  ஆகாரங்கொடுக்கிறார்.  (சங்கீதம்  147:9)

avar  mirugajeevanga'lukkum  kooppidugi’ra  kaakkaik  kugnchuga'lukkum  aagaarangkodukki’raar.  (sanggeetham  147:9)

அவர்  குதிரையின்  பலத்தில்  விருப்பமாயிரார்;  வீரனுடைய  கால்களில்  பிரியப்படார்.  (சங்கீதம்  147:10)

avar  kuthiraiyin  balaththil  viruppamaayiraar;  veeranudaiya  kaalga'lil  piriyappadaar.  (sanggeetham  147:10)

தமக்குப்  பயந்து,  தமது  கிருபைக்குக்  காத்திருக்கிறவர்கள்மேல்  கர்த்தர்  பிரியமாயிருக்கிறார்.  (சங்கீதம்  147:11)

thamakkup  bayanthu,  thamathu  kirubaikkuk  kaaththirukki’ravarga'lmeal  karththar  piriyamaayirukki’raar.  (sanggeetham  147:11)

எருசலேமே,  கர்த்தரை  ஸ்தோத்திரி;  சீயோனே,  உன்  தேவனைத்  துதி.  (சங்கீதம்  147:12)

erusaleamea,  karththarai  sthoaththiri;  seeyoanea,  un  theavanaith  thuthi.  (sanggeetham  147:12)

அவர்  உன்  வாசல்களின்  தாழ்ப்பாள்களைப்  பலப்படுத்தி,  உன்னிடத்திலுள்ள  உன்  பிள்ளைகளை  ஆசீர்வதிக்கிறார்.  (சங்கீதம்  147:13)

avar  un  vaasalga'lin  thaazhppaa'lga'laip  balappaduththi,  unnidaththilu'l'la  un  pi'l'laiga'lai  aaseervathikki’raar.  (sanggeetham  147:13)

அவர்  உன்  எல்லைகளைச்  சமாதானமுள்ளவைகளாக்கி,  உச்சிதமான  கோதுமையினால்  உன்னைத்  திருப்தியாக்குகிறார்.  (சங்கீதம்  147:14)

avar  un  ellaiga'laich  samaathaanamu'l'lavaiga'laakki,  uchchithamaana  koathumaiyinaal  unnaith  thirupthiyaakkugi’raar.  (sanggeetham  147:14)

அவர்  தமது  வார்த்தையைப்  பூமியிலே  அனுப்புகிறார்;  அவருடைய  சொல்  மகா  தீவிரமாய்ச்  செல்லுகிறது.  (சங்கீதம்  147:15)

avar  thamathu  vaarththaiyaip  boomiyilea  anuppugi’raar;  avarudaiya  sol  mahaa  theeviramaaych  sellugi’rathu.  (sanggeetham  147:15)

பஞ்சைப்போல்  உறைந்த  மழையைத்  தருகிறார்;  சாம்பலைப்போல  உறைந்த  பனியைத்  தூவுகிறார்.  (சங்கீதம்  147:16)

pagnchaippoal  u’raintha  mazhaiyaith  tharugi’raar;  saambalaippoala  u’raintha  paniyaith  thoovugi’raar.  (sanggeetham  147:16)

அவர்  தமது  கல்மழையைத்  துணிக்கைகளாக  அனுப்புகிறார்;  அவருடைய  குளிருக்கு  முன்பாக  நிற்பவன்  யார்?  (சங்கீதம்  147:17)

avar  thamathu  kalmazhaiyaith  thu'nikkaiga'laaga  anuppugi’raar;  avarudaiya  ku'lirukku  munbaaga  ni’rpavan  yaar?  (sanggeetham  147:17)

அவர்  தமது  வார்த்தையை  அனுப்பி,  அவைகளை  உருகப்பண்ணுகிறார்;  தமது  காற்றை  வீசும்படி  செய்ய,  தண்ணீர்கள்  ஓடும்.  (சங்கீதம்  147:18)

avar  thamathu  vaarththaiyai  anuppi,  avaiga'lai  urugappa'n'nugi’raar;  thamathu  kaat’rai  veesumpadi  seyya,  tha'n'neerga'l  oadum.  (sanggeetham  147:18)

யாக்கோபுக்குத்  தம்முடைய  வசனங்களையும்,  இஸ்ரவேலுக்குத்  தமது  பிரமாணங்களையும்  தமது  நியாயங்களையும்  அறிவிக்கிறார்.  (சங்கீதம்  147:19)

yaakkoabukkuth  thammudaiya  vasanangga'laiyum,  isravealukkuth  thamathu  piramaa'nangga'laiyum  thamathu  niyaayangga'laiyum  a’rivikki’raar.  (sanggeetham  147:19)

அவர்  வேறே  எந்த  ஜாதிக்கும்  இப்படிச்  செய்ததில்லை;  அவருடைய  நியாயங்களை  அறியாமற்போகிறார்கள்.  அல்லேலூயா.  (சங்கீதம்  147:20)

avar  vea’rea  entha  jaathikkum  ippadich  seythathillai;  avarudaiya  niyaayangga'lai  a’riyaama’rpoagi’raarga'l.  allealooyaa.  (sanggeetham  147:20)