Pulambal 1 | புலம்பல் 1 | Lamentations 1

ஐயோ!  ஜனம்பெருத்த  நகரி  தனிமையாக  உட்கார்ந்திருக்கிறாளே!  விதவைக்கு  ஒப்பானாளே!  ஜாதிகளில்  பெரியவளும்,  சீமைகளில்  நாயகியுமாயிருந்தவள்  கப்பங்கட்டுகிறவளானாளே!  (புலம்பல்  1:1)

aiyoa!  janamperuththa  nagari  thanimaiyaaga  udkaarnthirukki’raa'lea!  vithavaikku  oppaanaa'lea!  jaathiga'lil  periyava'lum,  seemaiga'lil  naayagiyumaayirunthava'l  kappangkattugi’rava'laanaa'lea!  (pulambal  1:1)

இராக்காலத்திலே  அழுதுகொண்டிருக்கிறாள்,  அவளுடைய  கண்ணீர்  அவள்  கன்னங்களில்  வடிகிறது;  அவளுடைய  நேசர்  எல்லாருக்குள்ளும்  அவளைத்  தேற்றுவார்  ஒருவரும்  இல்லை;  அவளுடைய  சிநேகிதர்  எல்லாரும்  அவளுக்குத்  துரோகிகளும்  சத்துருக்களுமானார்கள்.  (புலம்பல்  1:2)

iraakkaalaththilea  azhuthuko'ndirukki’raa'l,  ava'ludaiya  ka'n'neer  ava'l  kannangga'lil  vadigi’rathu;  ava'ludaiya  neasar  ellaarukku'l'lum  ava'laith  theat’ruvaar  oruvarum  illai;  ava'ludaiya  sineagithar  ellaarum  ava'lukkuth  thuroagiga'lum  saththurukka'lumaanaarga'l.  (pulambal  1:2)

யூதா  ஜனங்கள்  உபத்திரவப்படவும்,  கொடுமையான  அடிமைவேலைசெய்யவும்  சிறைப்பட்டுப்போனார்கள்.  அவள்  புறஜாதிகளுக்குள்ளே  தங்குகிறாள்,  இளைப்பாறுதல்  அடையாள்;  அவளைத்  துன்பப்படுத்துகிற  யாவரும்  அவளை  இடுக்கமான  இடங்களிலே  தொடர்ந்துபிடித்தார்கள்.  (புலம்பல்  1:3)

yoothaa  janangga'l  ubaththiravappadavum,  kodumaiyaana  adimaivealaiseyyavum  si’raippattuppoanaarga'l.  ava'l  pu’rajaathiga'lukku'l'lea  thanggugi’raa'l,  i'laippaa’ruthal  adaiyaa'l;  ava'laith  thunbappaduththugi’ra  yaavarum  ava'lai  idukkamaana  idangga'lilea  thodarnthupidiththaarga'l.  (pulambal  1:3)

பண்டிகைக்கு  வருவார்  இல்லாததினால்,  சீயோனுக்குப்  போகிற  வழிகள்  புலம்புகிறது;  அவள்  வாசல்கள்  எல்லாம்  பாழாய்க்கிடக்கிறது;  அவள்  ஆசாரியர்கள்  தவிக்கிறார்கள்;  அவள்  கன்னிகைகள்  சஞ்சலப்படுகிறார்கள்;  அவளுக்குக்  கசப்பே  உண்டாயிருக்கிறது.  (புலம்பல்  1:4)

pa'ndigaikku  varuvaar  illaathathinaal,  seeyoanukkup  poagi’ra  vazhiga'l  pulambugi’rathu;  ava'l  vaasalga'l  ellaam  paazhaaykkidakki’rathu;  ava'l  aasaariyarga'l  thavikki’raarga'l;  ava'l  kannigaiga'l  sagnchalappadugi’raarga'l;  ava'lukkuk  kasappea  u'ndaayirukki’rathu.  (pulambal  1:4)

அவள்  சத்துருக்கள்  தலைமையானார்கள்,  அவள்  பகைஞர்  சுகித்திருக்கிறார்கள்;  அவளுடைய  திரளான  பாதகங்களினிமித்தம்  கர்த்தர்  அவளைச்  சஞ்சலப்படுத்தினார்;  அவள்  பிள்ளைகள்  சத்துருவுக்கு  முன்பாகச்  சிறைப்பட்டுப்போனார்கள்.  (புலம்பல்  1:5)

ava'l  saththurukka'l  thalaimaiyaanaarga'l,  ava'l  pagaignar  sugiththirukki’raarga'l;  ava'ludaiya  thira'laana  paathagangga'linimiththam  karththar  ava'laich  sagnchalappaduththinaar;  ava'l  pi'l'laiga'l  saththuruvukku  munbaagach  si’raippattuppoanaarga'l.  (pulambal  1:5)

சீயோன்  குமாரத்தியின்  அழகெல்லாம்  அவளை  விட்டுப்போயிற்று;  அவள்  பிரபுக்கள்  மேய்ச்சலைக்  காணாத  மான்களுக்கு  ஒப்பாகி,  தொடருகிறவனுக்கு  முன்பாகச்  சத்துவமில்லாமல்  நடந்துபோனார்கள்.  (புலம்பல்  1:6)

seeyoan  kumaaraththiyin  azhagellaam  ava'lai  vittuppoayit’ru;  ava'l  pirabukka'l  meaychchalaik  kaa'naatha  maanga'lukku  oppaagi,  thodarugi’ravanukku  munbaagach  saththuvamillaamal  nadanthupoanaarga'l.  (pulambal  1:6)

தனக்குச்  சிறுமையும்  தவிப்பும்  உண்டாகிய  நாட்களிலே  எருசலேம்  பூர்வநாட்கள்  முதற்கொண்டு  தனக்கு  உண்டாயிருந்த  இன்பமானவைகளையெல்லாம்  நினைக்கிறாள்;  அவளுக்கு  உதவிசெய்வார்  இல்லாமல்  அவளுடைய  ஜனங்கள்  சத்துருவின்  கையிலே  விழுகையில்,  பகைஞர்  அவளைப்  பார்த்து,  அவளுடைய  ஓய்வுநாட்களைக்  குறித்துப்  பரியாசம்பண்ணினார்கள்.  (புலம்பல்  1:7)

thanakkuch  si’rumaiyum  thavippum  u'ndaagiya  naadka'lilea  erusaleam  poorvanaadka'l  mutha’rko'ndu  thanakku  u'ndaayiruntha  inbamaanavaiga'laiyellaam  ninaikki’raa'l;  ava'lukku  uthaviseyvaar  illaamal  ava'ludaiya  janangga'l  saththuruvin  kaiyilea  vizhugaiyil,  pagaignar  ava'laip  paarththu,  ava'ludaiya  oayvunaadka'laik  ku’riththup  pariyaasampa'n'ninaarga'l.  (pulambal  1:7)

எருசலேம்  மிகுதியாய்ப்  பாவஞ்செய்தாள்;  ஆதலால்  தூரஸ்திரீயைப்போலானாள்;  அவளைக்  கனம்பண்ணினவர்கள்  எல்லாரும்  அவளை  அசட்டைபண்ணுகிறார்கள்;  அவளுடைய  மானத்தைக்  கண்டார்கள்;  அவளும்  பெருமூச்சுவிட்டுப்  பின்னிட்டுத்  திரும்பினாள்.  (புலம்பல்  1:8)

erusaleam  miguthiyaayp  paavagnseythaa'l;  aathalaal  thoorasthireeyaippoalaanaa'l;  ava'laik  kanampa'n'ninavarga'l  ellaarum  ava'lai  asattaipa'n'nugi’raarga'l;  ava'ludaiya  maanaththaik  ka'ndaarga'l;  ava'lum  perumoochchuvittup  pinnittuth  thirumbinaa'l.  (pulambal  1:8)

அவளுடைய  அசூசம்  அவள்  வஸ்திர  ஓரங்களில்  இருந்தது;  தனக்கு  வரப்போகிற  முடிவை  நினையாதிருந்தாள்;  ஆகையால்  அதிசயமாய்த்  தாழ்த்தப்பட்டுப்போனாள்;  தேற்றுவார்  இல்லை;  கர்த்தாவே,  என்  சிறுமையைப்  பாரும்;  பகைஞன்  பெருமைபாராட்டினானே.  (புலம்பல்  1:9)

ava'ludaiya  asoosam  ava'l  vasthira  oarangga'lil  irunthathu;  thanakku  varappoagi’ra  mudivai  ninaiyaathirunthaa'l;  aagaiyaal  athisayamaayth  thaazhththappattuppoanaa'l;  theat’ruvaar  illai;  karththaavea,  en  si’rumaiyaip  paarum;  pagaignan  perumaipaaraattinaanea.  (pulambal  1:9)

அவளுடைய  இன்பமான  எல்லாவற்றின்மேலும்  சத்துரு  தன்  கையை  நீட்டினான்;  உம்முடைய  சபையிலே  வரலாகாதென்று  தேவரீர்  விலக்கிய  புறஜாதியார்  உமது  பரிசுத்த  ஸ்தலத்துக்குள்  பிரவேசித்ததைக்  கண்டாள்.  (புலம்பல்  1:10)

ava'ludaiya  inbamaana  ellaavat’rinmealum  saththuru  than  kaiyai  neettinaan;  ummudaiya  sabaiyilea  varalaagaathen’ru  theavareer  vilakkiya  pu’rajaathiyaar  umathu  parisuththa  sthalaththukku'l  piraveasiththathaik  ka'ndaa'l.  (pulambal  1:10)

அவளுடைய  ஜனங்களெல்லாரும்  அப்பந்தேடித்  தவிக்கிறார்கள்;  தங்கள்  உயிரைக்  காப்பாற்றத்  தங்களுடைய  இன்பமானவைகளை  ஆகாரத்துக்கென்று  கொடுத்துவிட்டார்கள்;  கர்த்தாவே,  நோக்கிப்பாரும்;  எண்ணமற்றவளானேனே.  (புலம்பல்  1:11)

ava'ludaiya  janangga'lellaarum  appantheadith  thavikki’raarga'l;  thangga'l  uyiraik  kaappaat’rath  thangga'ludaiya  inbamaanavaiga'lai  aagaaraththukken’ru  koduththuvittaarga'l;  karththaavea,  noakkippaarum;  e'n'namat’rava'laaneanea.  (pulambal  1:11)

வழியில்  நடந்துபோகிற  சகல  ஜனங்களே,  இதைக்குறித்து  உங்களுக்குக்  கவையில்லையா?  கர்த்தர்  தமது  உக்கிரமான  கோபமூண்ட  நாளிலே  என்னைச்  சஞ்சலப்படுத்தினதினால்  எனக்கு  உண்டான  என்  துக்கத்துக்குச்  சரியான  துக்கம்  உண்டோ  என்று  என்னை  நோக்கிப்பாருங்கள்.  (புலம்பல்  1:12)

vazhiyil  nadanthupoagi’ra  sagala  janangga'lea,  ithaikku’riththu  ungga'lukkuk  kavaiyillaiyaa?  karththar  thamathu  ukkiramaana  koabamoo'nda  naa'lilea  ennaich  sagnchalappaduththinathinaal  enakku  u'ndaana  en  thukkaththukkuch  sariyaana  thukkam  u'ndoa  en’ru  ennai  noakkippaarungga'l.  (pulambal  1:12)

உயரத்திலிருந்து  என்  எலும்புகளில்  அக்கினியை  அனுப்பினார்,  அது  அவைகளில்  பற்றியெரிகிறது;  என்  கால்களுக்கு  வலையை  வீசினார்;  என்னைப்  பின்னிட்டு  விழப்பண்ணினார்;  என்னைப்  பாழாக்கினார்;  நித்தம்  நான்  பலட்சயப்பட்டுப்  போகிறேன்.  (புலம்பல்  1:13)

uyaraththilirunthu  en  elumbuga'lil  akkiniyai  anuppinaar,  athu  avaiga'lil  pat’riyerigi’rathu;  en  kaalga'lukku  valaiyai  veesinaar;  ennaip  pinnittu  vizhappa'n'ninaar;  ennaip  paazhaakkinaar;  niththam  naan  paladchayappattup  poagi’rean.  (pulambal  1:13)

என்  பாதகங்களின்  நுகம்  அவருடைய  கையால்  பூட்டப்பட்டிருக்கிறது;  அவைகள்  பிணைக்கப்பட்டு  என்  கழுத்தைச்  சுற்றிக்கொண்டது;  என்  பெலனை  விழப்பண்ணினார்;  நான்  எழுந்திருக்கக்  கூடாதபடிக்கு  ஆண்டவர்  என்னை  ஒடுக்குகிறவர்களின்  கையில்  ஒப்புக்கொடுத்தார்.  (புலம்பல்  1:14)

en  paathagangga'lin  nugam  avarudaiya  kaiyaal  poottappattirukki’rathu;  avaiga'l  pi'naikkappattu  en  kazhuththaich  sut’rikko'ndathu;  en  belanai  vizhappa'n'ninaar;  naan  ezhunthirukkak  koodaathapadikku  aa'ndavar  ennai  odukkugi’ravarga'lin  kaiyil  oppukkoduththaar.  (pulambal  1:14)

என்னிலுள்ள  பராக்கிரமசாலிகளாகிய  என்னுடையவர்களெல்லாரையும்  ஆண்டவர்  மிதித்துப்போட்டார்;  என்  வாலிபரை  நொறுக்கும்படி  எனக்கு  விரோதமாய்  ஒரு  கூட்டத்தை  வரவழைத்தார்;  திராட்சப்பழத்தை  ஆலையில்  மிதிக்கிறதுபோல,  ஆண்டவர்  யூதா  குமாரத்தியாகிய  கன்னிகையை  மிதித்தார்.  (புலம்பல்  1:15)

ennilu'l'la  baraakkiramasaaliga'laagiya  ennudaiyavarga'lellaaraiyum  aa'ndavar  mithiththuppoattaar;  en  vaalibarai  no’rukkumpadi  enakku  viroathamaay  oru  koottaththai  varavazhaiththaar;  thiraadchappazhaththai  aalaiyil  mithikki’rathupoala,  aa'ndavar  yoothaa  kumaaraththiyaagiya  kannigaiyai  mithiththaar.  (pulambal  1:15)

இவைகளினிமித்தம்  நான்  அழுகிறேன்;  என்  கண்,  என்  கண்ணே  நீராய்ச்  சொரிகிறது;  என்  உயிரைக்  காப்பாற்றித்  தேற்றுகிறவர்  என்னை  விட்டுத்  தூரமானார்;  பகைஞன்  மேற்கொண்டதினால்  என்  பிள்ளைகள்  பாழாய்ப்போனார்கள்.  (புலம்பல்  1:16)

ivaiga'linimiththam  naan  azhugi’rean;  en  ka'n,  en  ka'n'nea  neeraaych  sorigi’rathu;  en  uyiraik  kaappaat’rith  theat’rugi’ravar  ennai  vittuth  thooramaanaar;  pagaignan  mea’rko'ndathinaal  en  pi'l'laiga'l  paazhaayppoanaarga'l.  (pulambal  1:16)

சீயோன்  தன்  கைகளை  விரிக்கிறாள்;  அவளைத்  தேற்றுவார்  ஒருவருமில்லை;  கர்த்தர்  யாக்கோபின்  சுற்றுப்புறத்தாரை  அவனுக்குச்  சத்துருக்களாகக்  கட்டளையிட்டார்;  அவர்களுக்குள்ளே  எருசலேம்  தூரஸ்திரீக்கு  ஒப்பானாள்.  (புலம்பல்  1:17)

seeyoan  than  kaiga'lai  virikki’raa'l;  ava'laith  theat’ruvaar  oruvarumillai;  karththar  yaakkoabin  sut’ruppu’raththaarai  avanukkuch  saththurukka'laagak  katta'laiyittaar;  avarga'lukku'l'lea  erusaleam  thoorasthireekku  oppaanaa'l.  (pulambal  1:17)

கர்த்தர்  நீதிபரர்;  அவருடைய  வாக்குக்கு  விரோதமாய்  நான்  எழும்பினேன்;  ஜனங்களே,  நீங்கள்  எல்லாரும்  இதைக்  கேட்டு  என்  துக்கத்தைப்  பாருங்கள்;  என்  கன்னிகைகளும்  என்  வாலிபரும்  சிறைப்பட்டுப்போனார்கள்.  (புலம்பல்  1:18)

karththar  neethiparar;  avarudaiya  vaakkukku  viroathamaay  naan  ezhumbinean;  janangga'lea,  neengga'l  ellaarum  ithaik  keattu  en  thukkaththaip  paarungga'l;  en  kannigaiga'lum  en  vaalibarum  si’raippattuppoanaarga'l.  (pulambal  1:18)

என்னைச்  சிநேகித்தவர்களைக்  கூப்பிட்டேன்,  அவர்களோ  என்னை  மோசம்போக்கினார்கள்;  என்  ஆசாரியர்களும்  என்  மூப்பர்களும்  தங்கள்  உயிரைக்  காப்பாற்றத்  தங்களுக்கு  அப்பந்தேடுகையில்  நகரத்தில்  மூச்சொடுங்கி  மாண்டார்கள்.  (புலம்பல்  1:19)

ennaich  sineagiththavarga'laik  kooppittean,  avarga'loa  ennai  moasampoakkinaarga'l;  en  aasaariyarga'lum  en  moopparga'lum  thangga'l  uyiraik  kaappaat’rath  thangga'lukku  appantheadugaiyil  nagaraththil  moochchodunggi  maa'ndaarga'l.  (pulambal  1:19)

கர்த்தாவே,  பாரும்,  நான்  நெருக்கப்படுகிறேன்;  என்  குடல்  கொதிக்கிறது;  நான்  கடுந்துரோகம்பண்ணினபடியினால்  என்  இருதயம்  வியாகுலப்படுகிறது;  வெளியிலே  பட்டயம்  என்னைப்  பிள்ளையற்றவளாக்கிற்று,  வீட்டுக்குள்ளே  மரணம்  வந்திருக்கிறது.  (புலம்பல்  1:20)

karththaavea,  paarum,  naan  nerukkappadugi’rean;  en  kudal  kothikki’rathu;  naan  kadunthuroagampa'n'ninapadiyinaal  en  iruthayam  viyaagulappadugi’rathu;  ve'liyilea  pattayam  ennaip  pi'l'laiyat’rava'laakkit’ru,  veettukku'l'lea  mara'nam  vanthirukki’rathu.  (pulambal  1:20)

நான்  தவிக்கிறதை  அவர்கள்  கேட்டாலும்  என்னைத்  தேற்றுவார்  ஒருவரும்  இல்லை;  என்  பகைஞர்  எல்லாரும்  எனக்கு  வந்த  ஆபத்தைக்  கேட்டு,  தேவரீர்  அதைச்  செய்தபடியால்  சந்தோஷமாயிருக்கிறார்கள்;  நீர்  கூறின  நாளை  வரப்பண்ணுவீர்,  அப்பொழுது  அவர்களும்  என்னைப்போலாவார்கள்.  (புலம்பல்  1:21)

naan  thavikki’rathai  avarga'l  keattaalum  ennaith  theat’ruvaar  oruvarum  illai;  en  pagaignar  ellaarum  enakku  vantha  aabaththaik  keattu,  theavareer  athaich  seythapadiyaal  santhoashamaayirukki’raarga'l;  neer  koo’rina  naa'lai  varappa'n'nuveer,  appozhuthu  avarga'lum  ennaippoalaavaarga'l.  (pulambal  1:21)

அவர்களுடைய  பொல்லாப்பெல்லாம்  உமது  முகத்துக்கு  முன்பாக  வரக்கடவது.  என்  சகல  பாதகங்களினிமித்தமும்  நீர்  எனக்குச்  செய்ததுபோல  அவர்களுக்கும்  செய்யும்;  என்  பெருமூச்சுகள்  மிகுதியாயின,  என்  இருதயம்  பலட்சயமாயிருக்கிறது.  (புலம்பல்  1:22)

avarga'ludaiya  pollaappellaam  umathu  mugaththukku  munbaaga  varakkadavathu.  en  sagala  paathagangga'linimiththamum  neer  enakkuch  seythathupoala  avarga'lukkum  seyyum;  en  perumoochchuga'l  miguthiyaayina,  en  iruthayam  paladchayamaayirukki’rathu.  (pulambal  1:22)