Aabakook 2 | ஆபகூக் 2 | Habakkuk 2

நான்  என்  காவலிலே  தரித்து,  அரணிலே  நிலைகொண்டிருந்து,  அவர்  எனக்கு  என்ன  சொல்லுவாரென்றும்,  அவர்  என்னைக்  கண்டிக்கும்போது  நான்  என்ன  உத்தரவு  சொல்லுவேனென்றும்  கவனித்துப்  பார்ப்பேன்  என்றேன்.  (ஆபகூக்  2:1)

naan  en  kaavalilea  thariththu,  ara'nilea  nilaiko'ndirunthu,  avar  enakku  enna  solluvaaren’rum,  avar  ennaik  ka'ndikkumpoathu  naan  enna  uththaravu  solluveanen’rum  kavaniththup  paarppean  en’rean.  (aabakook  2:1)

அப்பொழுது  கர்த்தர்  எனக்குப்  பிரதியுத்தரமாக:  நீ  தரிசனத்தை  எழுதி,  அதைக்  கடந்தோடுகிறவன்  வாசிக்கும்படிப்  பலகைகளிலே  தீர்க்கமாக  வரை.  (ஆபகூக்  2:2)

appozhuthu  karththar  enakkup  pirathiyuththaramaaga:  nee  tharisanaththai  ezhuthi,  athaik  kadanthoadugi’ravan  vaasikkumpadip  palagaiga'lilea  theerkkamaaga  varai.  (aabakook  2:2)

குறித்தகாலத்துக்குத்  தரிசனம்  இன்னும்  வைக்கப்பட்டிருக்கிறது;  முடிவிலே  அது  விளங்கும்,  அது  பொய்  சொல்லாது;  அது  தாமதித்தாலும்  அதற்குக்  காத்திரு;  அது  நிச்சயமாய்  வரும்,  அது  தாமதிப்பதில்லை.  (ஆபகூக்  2:3)

ku’riththakaalaththukkuth  tharisanam  innum  vaikkappattirukki’rathu;  mudivilea  athu  vi'langgum,  athu  poy  sollaathu;  athu  thaamathiththaalum  atha’rkuk  kaaththiru;  athu  nichchayamaay  varum,  athu  thaamathippathillai.  (aabakook  2:3)

இதோ,  அகங்காரியாயிருக்கிறானே,  அவனுடைய  ஆத்துமா  அவனுக்குள்  செம்மையானதல்ல;  தன்  விசுவாசத்தினாலே  நீதிமான்  பிழைப்பான்.  (ஆபகூக்  2:4)

ithoa,  aganggaariyaayirukki’raanea,  avanudaiya  aaththumaa  avanukku'l  semmaiyaanathalla;  than  visuvaasaththinaalea  neethimaan  pizhaippaan.  (aabakook  2:4)

அவன்  மதுபானத்தினால்  அக்கிரமஞ்செய்து  அகங்காரியாகி,  வீட்டிலே  தரியாமல்,  அவன்  தன்  ஆத்துமாவைப்  பாதாளத்தைப்போல  விரிவாக்கித்  திருப்தியாகாமல்,  மரணத்துக்குச்  சமானமாய்ச்  சகல  ஜாதிகளையும்  தன்  வசமாகச்  சேர்த்து,  சகல  ஜனங்களையும்  தன்னிடமாகக்  கூட்டிக்கொண்டாலும்,  (ஆபகூக்  2:5)

avan  mathubaanaththinaal  akkiramagnseythu  aganggaariyaagi,  veettilea  thariyaamal,  avan  than  aaththumaavaip  paathaa'laththaippoala  virivaakkith  thirupthiyaagaamal,  mara'naththukkuch  samaanamaaych  sagala  jaathiga'laiyum  than  vasamaagach  searththu,  sagala  janangga'laiyum  thannidamaagak  koottikko'ndaalum,  (aabakook  2:5)

இவர்களெல்லாரும்  அவன்பேரில்  ஒரு  பழமொழியையும்,  அவனுக்கு  விரோதமான  வசைச்சொல்லையும்  வசனித்து,  தன்னுடையதல்லாததைத்  தனக்காகச்  சேர்த்துக்கொள்ளுகிறவனுக்கு  ஐயோ  என்றும்,  அது  எந்தமட்டும்  நிற்கும்  என்றும்,  அவன்  தன்மேல்  களிமண்  சுமையையல்லவா  சுமத்திக்கொள்ளுகிறான்  என்றும்  சொல்லுவார்கள்.  (ஆபகூக்  2:6)

ivarga'lellaarum  avanpearil  oru  pazhamozhiyaiyum,  avanukku  viroathamaana  vasaichsollaiyum  vasaniththu,  thannudaiyathallaathathaith  thanakkaagach  searththukko'l'lugi’ravanukku  aiyoa  en’rum,  athu  enthamattum  ni’rkum  en’rum,  avan  thanmeal  ka'lima'n  sumaiyaiyallavaa  sumaththikko'l'lugi’raan  en’rum  solluvaarga'l.  (aabakook  2:6)

உன்னைக்  கடிப்பவர்கள்  சடிதியாய்  எழும்புவதும்,  உன்னை  அலைக்கழிப்பவர்கள்  விழிப்பதுமில்லையோ?  நீ  அவர்களுக்குச்  சூறையாகாயோ?  (ஆபகூக்  2:7)

unnaik  kadippavarga'l  sadithiyaay  ezhumbuvathum,  unnai  alaikkazhippavarga'l  vizhippathumillaiyoa?  nee  avarga'lukkuch  soo’raiyaagaayoa?  (aabakook  2:7)

நீ  அநேகம்  ஜாதிகளைக்  கொள்ளையிட்டபடியினால்  ஜனங்களில்  மீதியான  யாவரும்  நீ  சிந்தின  மனுஷரத்தத்தினிமித்தமும்  நீ  செய்த  கொடுமையினிமித்தமும்  உன்னைக்  கொள்ளையிடுவார்கள்.  (ஆபகூக்  2:8)

nee  aneagam  jaathiga'laik  ko'l'laiyittapadiyinaal  janangga'lil  meethiyaana  yaavarum  nee  sinthina  manusharaththaththinimiththamum  nee  seytha  kodumaiyinimiththamum  unnaik  ko'l'laiyiduvaarga'l.  (aabakook  2:8)

தீமையின்  வல்லமைக்குத்  தப்பவேண்டுமென்று  தன்  கூட்டை  உயரத்திலே  வைக்கும்படிக்கு,  தன்  வீட்டுக்குப்  பொல்லாத  ஆதாயத்தைத்  தேடுகிறவனுக்கு  ஐயோ!  (ஆபகூக்  2:9)

theemaiyin  vallamaikkuth  thappavea'ndumen’ru  than  koottai  uyaraththilea  vaikkumpadikku,  than  veettukkup  pollaatha  aathaayaththaith  theadugi’ravanukku  aiyoa!  (aabakook  2:9)

அநேக  ஜனங்களை  வெட்டிப்போட்டதினால்  உன்  வீட்டுக்கு  வெட்கமுண்டாக  ஆலோசனைபண்ணினாய்;  உன்  ஆத்துமாவுக்கு  விரோதமாய்ப்  பாவஞ்செய்தாய்.  (ஆபகூக்  2:10)

aneaga  janangga'lai  vettippoattathinaal  un  veettukku  vedkamu'ndaaga  aaloasanaipa'n'ninaay;  un  aaththumaavukku  viroathamaayp  paavagnseythaay.  (aabakook  2:10)

கல்லு  சுவரிலிருந்து  கூப்பிடும்,  உத்திரம்  மச்சிலிருந்து  சாட்சியிடும்.  (ஆபகூக்  2:11)

kallu  suvarilirunthu  kooppidum,  uththiram  machchilirunthu  saadchiyidum.  (aabakook  2:11)

இரத்தப்பழிகளாலே  பட்டணத்தைக்  கட்டி,  அநியாயத்தினாலே  நகரத்தைப்  பலப்படுத்துகிறவனுக்கு  ஐயோ!  (ஆபகூக்  2:12)

iraththappazhiga'laalea  patta'naththaik  katti,  aniyaayaththinaalea  nagaraththaip  balappaduththugi’ravanukku  aiyoa!  (aabakook  2:12)

இதோ,  ஜனங்கள்  அக்கினிக்கு  இரையாக  உழைத்து,  ஜனங்கள்  விருதாவாக  இளைத்துப்போகிறது  கர்த்தருடைய  செயல்  அல்லவோ?  (ஆபகூக்  2:13)

ithoa,  janangga'l  akkinikku  iraiyaaga  uzhaiththu,  janangga'l  viruthaavaaga  i'laiththuppoagi’rathu  karththarudaiya  seyal  allavoa?  (aabakook  2:13)

சமுத்திரம்  ஜலத்தினால்  நிறைந்திருக்கிறதுபோல்,  பூமி  கர்த்தருடைய  மகிமையை  அறிகிற  அறிவினால்  நிறைந்திருக்கும்.  (ஆபகூக்  2:14)

samuththiram  jalaththinaal  ni’rainthirukki’rathupoal,  boomi  karththarudaiya  magimaiyai  a’rigi’ra  a’rivinaal  ni’rainthirukkum.  (aabakook  2:14)

தன்  தோழருக்குக்  குடிக்கக்கொடுத்துத்  தன்  துருத்தியை  அவர்களண்டையிலே  வைத்து,  அவர்களுடைய  நிர்வாணங்களைப்  பார்க்கும்படிக்கு,  அவர்களை  வெறிக்கப்பண்ணுகிறவனுக்கு  ஐயோ!  (ஆபகூக்  2:15)

than  thoazharukkuk  kudikkakkoduththuth  than  thuruththiyai  avarga'la'ndaiyilea  vaiththu,  avarga'ludaiya  nirvaa'nangga'laip  paarkkumpadikku,  avarga'lai  ve’rikkappa'n'nugi’ravanukku  aiyoa!  (aabakook  2:15)

நீ  மகிமையினால்  அல்ல,  இலச்சையினால்  நிரப்பப்படுவாய்;  நீயும்  குடித்து  விருத்தசேதனமில்லாதவன்  என்று  விளங்கு;  கர்த்தருடைய  வலதுகையில்  இருக்கிற  பாத்திரம்  உன்னிடத்திற்குத்  திரும்பும்;  உன்  மகிமையின்மேல்  இலச்சையான  வாந்திபண்ணுவாய்.  (ஆபகூக்  2:16)

nee  magimaiyinaal  alla,  ilachchaiyinaal  nirappappaduvaay;  neeyum  kudiththu  viruththaseathanamillaathavan  en’ru  vi'langgu;  karththarudaiya  valathukaiyil  irukki’ra  paaththiram  unnidaththi’rkuth  thirumbum;  un  magimaiyinmeal  ilachchaiyaana  vaanthipa'n'nuvaay.  (aabakook  2:16)

லீபனோனுக்குச்  செய்த  கொடுமை  உன்னை  மூடும்;  சிந்தின  மனுஷரத்தத்தினிமித்தமும்  தேசத்திற்கும்  பட்டணத்திற்கும்  அதின்  குடிகள்  எல்லாருக்கும்  செய்த  கொடுமையினிமித்தமும்  மிருகங்கள்  செய்யும்  பாழ்க்கடிப்பு  உன்னைக்  கலங்கப்பண்ணும்.  (ஆபகூக்  2:17)

leebanoanukkuch  seytha  kodumai  unnai  moodum;  sinthina  manusharaththaththinimiththamum  theasaththi’rkum  patta'naththi’rkum  athin  kudiga'l  ellaarukkum  seytha  kodumaiyinimiththamum  mirugangga'l  seyyum  paazhkkadippu  unnaik  kalanggappa'n'num.  (aabakook  2:17)

சித்திரக்காரனுக்கு  அவன்  செய்த  சுரூபமும்,  ஊமையான  தெய்வங்களை  உண்டுபண்ணித்  தான்  உருவாக்கின  சுரூபத்தை  நம்பினவனுக்கு  வார்க்கப்பட்டதும்  பொய்ப்போதகம்  பண்ணுகிறதுமான  விக்கிரகமும்  என்னத்துக்கு  உதவும்?  (ஆபகூக்  2:18)

siththirakkaaranukku  avan  seytha  suroobamum,  oomaiyaana  theyvangga'lai  u'ndupa'n'nith  thaan  uruvaakkina  suroobaththai  nambinavanukku  vaarkkappattathum  poyppoathagam  pa'n'nugi’rathumaana  vikkiragamum  ennaththukku  uthavum?  (aabakook  2:18)

மரத்தைப்பார்த்து  விழியென்றும்,  ஊமையான  கல்லைப்பார்த்து  எழும்பு  என்றும்  சொல்லுகிறவனுக்கு  ஐயோ!  அது  போதிக்குமோ?  இதோ,  அது  பொன்னும்  வெள்ளியுமான  தகட்டால்  மூடப்பட்டிருக்கிறது;  அதற்குள்ளே  சுவாசம்  இல்லையே?  (ஆபகூக்  2:19)

maraththaippaarththu  vizhiyen’rum,  oomaiyaana  kallaippaarththu  ezhumbu  en’rum  sollugi’ravanukku  aiyoa!  athu  poathikkumoa?  ithoa,  athu  ponnum  ve'l'liyumaana  thagattaal  moodappattirukki’rathu;  atha’rku'l'lea  suvaasam  illaiyea?  (aabakook  2:19)

கர்த்தரோவென்றால்,  தமது  பரிசுத்த  ஆலயத்தில்  இருக்கிறார்;  பூமியெல்லாம்  அவருக்கு  முன்பாக  மௌனமாயிருக்கக்கடவது.  (ஆபகூக்  2:20)

karththaroaven’raal,  thamathu  parisuththa  aalayaththil  irukki’raar;  boomiyellaam  avarukku  munbaaga  maunamaayirukkakkadavathu.  (aabakook  2:20)