மானானது நீரோடைகளை
வாஞ்சித்துக் கதறுவதுபோல, தேவனே,
என் ஆத்துமா உம்மை வாஞ்சித்துக் கதறுகிறது.
(சங்கீதம் 42:1)
maanaanathu neeroadaiga'lai vaagnchiththuk katha’ruvathupoala, theavanea, en aaththumaa ummai vaagnchiththuk katha’rugi’rathu.
(sanggeetham 42:1)
என்
ஆத்துமா தேவன்மேல், ஜீவனுள்ள
தேவன்மேலேயே தாகமாயிருக்கிறது; நான் எப்பொழுது தேவனுடைய
சந்நிதியில் வந்து நிற்பேன்?
(சங்கீதம் 42:2)
en aaththumaa theavanmeal,
jeevanu'l'la theavanmealeayea thaagamaayirukki’rathu; naan eppozhuthu
theavanudaiya sannithiyil vanthu
ni’rpean?
(sanggeetham 42:2)
உன்
தேவன் எங்கே என்று அவர்கள் நாள்தோறும்
என்னிடத்தில் சொல்லுகிறபடியால், இரவும்
பகலும் என் கண்ணீரே
எனக்கு உணவாயிற்று. (சங்கீதம்
42:3)
un theavan enggea en’ru avarga'l naa'lthoa’rum ennidaththil sollugi’rapadiyaal, iravum
pagalum
en ka'n'neerea enakku
u'navaayit’ru. (sanggeetham
42:3)
முன்னே
நான் பண்டிகையை ஆசரிக்கிற
ஜனங்களோடே கூட நடந்து,
கூட்டத்தின் களிப்பும் துதியுமான
சத்தத்தோடே தேவாலயத்திற்குப் போய்வருவேனே;
இவைகளை நான் நினைக்கும்போது என் உள்ளம் எனக்குள்ளே
உருகுகிறது. (சங்கீதம் 42:4)
munnea naan pa'ndigaiyai aasarikki’ra janangga'loadea kooda nadanthu,
koottaththin ka'lippum
thuthiyumaana saththaththoadea theavaalayaththi’rkup poayvaruveanea; ivaiga'lai naan ninaikkumpoathu en u'l'lam enakku'l'lea
urugugi’rathu. (sanggeetham
42:4)
என்
ஆத்துமாவே, நீ ஏன் கலங்குகிறாய்? ஏன் எனக்குள் தியங்குகிறாய்? தேவனை நோக்கிக் காத்திரு;
அவர் சமுகத்து இரட்சிப்பினிமித்தம் நான் இன்னும் அவரைத்
துதிப்பேன். (சங்கீதம் 42:5)
en aaththumaavea, nee ean kalanggugi’raay? ean enakku'l thiyanggugi’raay? theavanai
noakkik kaaththiru; avar samugaththu iradchippinimiththam naan innum avaraith
thuthippean. (sanggeetham 42:5)
என்
தேவனே, என் ஆத்துமா
எனக்குள் கலங்குகிறது; ஆகையால்
யோர்தான் தேசத்திலும் எர்மோன்
மலைகளிலும் சிறுமலையிலுமிருந்து உம்மை நினைக்கிறேன். (சங்கீதம்
42:6)
en theavanea, en aaththumaa enakku'l
kalanggugi’rathu; aagaiyaal yoarthaan
theasaththilum ermoan
malaiga'lilum si’rumalaiyilumirunthu ummai ninaikki’rean.
(sanggeetham 42:6)
உமது
மதகுகளின் இரைச்சலால் ஆழத்தை
ஆழம் கூப்பிடுகிறது; உமது அலைகளும் திரைகளும்
எல்லாம் என்மேல் புரண்டுபோகிறது. (சங்கீதம்
42:7)
umathu mathaguga'lin iraichchalaal aazhaththai aazham
kooppidugi’rathu; umathu
alaiga'lum thiraiga'lum ellaam
enmeal pura'ndupoagi’rathu.
(sanggeetham 42:7)
ஆகிலும் கர்த்தர்
பகற்காலத்திலே தமது கிருபையைக்
கட்டளையிடுகிறார்; இராக்காலத்திலே அவரைப்
பாடும் பாட்டு என் வாயிலிருக்கிறது; என் ஜீவனுடைய தேவனை நோக்கி விண்ணப்பஞ்செய்கிறேன். (சங்கீதம்
42:8)
aagilum
karththar paga’rkaalaththilea
thamathu kirubaiyaik katta'laiyidugi’raar; iraakkaalaththilea avaraip
paadum paattu en vaayilirukki’rathu; en jeevanudaiya theavanai
noakki vi'n'nappagnseygi’rean. (sanggeetham
42:8)
நான்
என் கன்மலையாகிய தேவனை நோக்கி: ஏன் என்னை மறந்தீர்?
சத்துருவினால் ஒடுக்கப்பட்டு, நான் ஏன் துக்கத்துடனே
திரியவேண்டும் என்று சொல்லுகிறேன்.
(சங்கீதம் 42:9)
naan en kanmalaiyaagiya theavanai
noakki: ean ennai ma’rantheer? saththuruvinaal odukkappattu, naan ean thukkaththudanea thiriyavea'ndum en’ru sollugi’rean.
(sanggeetham 42:9)
உன்
தேவன் எங்கே என்று என் சத்துருக்கள்
நாள்தோறும் என்னோடே சொல்லி,
என்னை நிந்திப்பது என் எலும்புகளை உருவக்குத்துகிறதுபோல் இருக்கிறது.
(சங்கீதம் 42:10)
un theavan enggea en’ru en saththurukka'l naa'lthoa’rum ennoadea solli,
ennai ninthippathu en elumbuga'lai uruvakkuththugi’rathupoal irukki’rathu.
(sanggeetham 42:10)
என்
ஆத்துமாவே, நீ ஏன் கலங்குகிறாய்? ஏன் எனக்குள் தியங்குகிறாய்? தேவனை நோக்கிக் காத்திரு;
என் முகத்திற்கு இரட்சிப்பும்
என் தேவனுமாயிருக்கிறவரை நான் இன்னும் துதிப்பேன்.
(சங்கீதம் 42:11)
en aaththumaavea, nee ean kalanggugi’raay? ean enakku'l thiyanggugi’raay? theavanai
noakkik kaaththiru; en mugaththi’rku iradchippum en theavanumaayirukki’ravarai naan innum thuthippean. (sanggeetham
42:11)
No comments:
Post a Comment
Copying or re-posting the Scripture is welcomed and encouraged. Everything on this site is Free. No copyright! Please read and report any errors. Please publish as a book. Host on your website. Thank you!