Maa’rku 4 | மாற்கு 4 | Mark 4

அவர்  மறுபடியும்  கடலோரத்திலே  போதகம்பண்ணத்  தொடங்கினார்.  திரளான  ஜனங்கள்  அவரிடத்தில்  கூடிவந்தபடியால்,  அவர்  கடலிலே  நின்ற  ஒரு  படவில்  ஏறி  உட்கார்ந்தார்;  ஜனங்களெல்லாரும்  கடற்கரையில்  நின்றார்கள்.  (மாற்கு  4:1)

avar  ma'rupadiyum  kadaloaraththilea  poathagampa'n'nath  thodangginaar.  thira'laana  janangga'l  avaridaththil  koodivanthapadiyaal,  avar  kadalilea  nin'ra  oru  padavil  ea'ri  udkaarnthaar;  janangga'lellaarum  kada’rkaraiyil  nin'raarga'l.  (maa’rku  4:1)

அவர்  அநேக  விசேஷங்களை  உவமைகளாக  அவர்களுக்குப்  போதித்தார்;  போதிக்கிறபொழுது  அவர்களுக்குச்  சொன்னது:  (மாற்கு  4:2)

avar  aneaga  viseashangga'lai  uvamaiga'laaga  avarga'lukkup  poathiththaar;  poathikki'rapozhuthu  avarga'lukkuch  sonnathu:  (maa’rku  4:2)

கேளுங்கள்,  விதைக்கிறவன்  ஒருவன்  விதைக்கப்  புறப்பட்டான்.  (மாற்கு  4:3)

kea'lungga'l,  vithaikki'ravan  oruvan  vithaikkap  pu'rappattaan.  (maa’rku  4:3)

அவன்  விதைக்கையில்,  சில  விதை  வழியருகே  விழுந்தது;  ஆகாயத்துப்  பறவைகள்  வந்து  அதைப்  பட்சித்துப்போட்டது.  (மாற்கு  4:4)

avan  vithaikkaiyil,  sila  vithai  vazhiyarugea  vizhunthathu;  aagaayaththup  pa'ravaiga'l  vanthu  athaip  padchiththuppoattathu.  (maa’rku  4:4)

சில  விதை  அதிக  மண்ணில்லாத  கற்பாறை  நிலத்தில்  விழுந்தது;  அதற்கு  ஆழமான  மண்ணில்லாததினாலே  சீக்கிரத்தில்  முளைத்தது;  (மாற்கு  4:5)

sila  vithai  athiga  ma'n'nillaatha  ka’rpaa'rai  nilaththil  vizhunthathu;  atha’rku  aazhamaana  ma'n'nillaathathinaalea  seekkiraththil  mu'laiththathu;  (maa’rku  4:5)

வெயில்  ஏறினபோதோ,  தீய்ந்து  போய்,  வேரில்லாமையால்  உலர்ந்துபோயிற்று.  (மாற்கு  4:6)

veyil  ea'rinapoathoa,  theeynthu  poay,  vearillaamaiyaal  ularnthupoayit’ru.  (maa’rku  4:6)

சில  விதை  முள்ளுள்ள  இடங்களில்  விழுந்தது;  முள்  வளர்ந்து,  அது  பலன்  கொடாதபடி,  அதை  நெருக்கிப்போட்டது.  (மாற்கு  4:7)

sila  vithai  mu'l'lu'l'la  idangga'lil  vizhunthathu;  mu'l  va'larnthu,  athu  palan  kodaathapadi,  athai  nerukkippoattathu.  (maa’rku  4:7)

சில  விதை  நல்ல  நிலத்தில்  விழுந்து,  ஓங்கிவளருகிற  பயிராகி,  ஒன்று  முப்பதும்,  ஒன்று  அறுபதும்,  ஒன்று  நூறுமாகப்  பலன்  தந்தது.  (மாற்கு  4:8)

sila  vithai  nalla  nilaththil  vizhunthu,  oanggiva'larugi'ra  payiraagi,  on'ru  muppathum,  on'ru  a'rubathum,  on'ru  noo'rumaagap  palan  thanthathu.  (maa’rku  4:8)

கேட்கிறதற்குக்  காதுள்ளவன்  கேட்கக்கடவன்  என்று  அவர்களுக்குச்  சொன்னார்.  (மாற்கு  4:9)

keadki'ratha’rkuk  kaathu'l'lavan  keadkakkadavan  en'ru  avarga'lukkuch  sonnaar.  (maa’rku  4:9)

அவர்  தனித்திருக்கிறபோது,  பன்னிருவரோடுங்கூட  அவரைச்  சூழ்ந்திருந்தவர்கள்  இந்த  உவமையைக்  குறித்து  அவரிடத்தில்  கேட்டார்கள்.  (மாற்கு  4:10)

avar  thaniththirukki'rapoathu,  panniruvaroadungkooda  avaraich  soozhnthirunthavarga'l  intha  uvamaiyaik  ku'riththu  avaridaththil  keattaarga'l.  (maa’rku  4:10)

அதற்கு  அவர்:  தேவனுடைய  ராஜ்யத்தின்  இரகசியத்தை  அறியும்படி  உங்களுக்கு  அருளப்பட்டது;  புறம்பே  இருக்கிறவர்களுக்கோ  இவைகளெல்லாம்  உவமைகளாகச்  சொல்லப்படுகிறது.  (மாற்கு  4:11)

atha’rku  avar:  theavanudaiya  raajyaththin  iragasiyaththai  a'riyumpadi  ungga'lukku  aru'lappattathu;  pu'rambea  irukki'ravarga'lukkoa  ivaiga'lellaam  uvamaiga'laagach  sollappadugi'rathu.  (maa’rku  4:11)

அவர்கள்  குணப்படாதபடிக்கும்,  பாவங்கள்  அவர்களுக்கு  மன்னிக்கப்படாதபடிக்கும்,  அவர்கள்  கண்டும்  காணாதவர்களாகவும்,  கேட்டும்  உணராதவர்களாகவும்  இருக்கும்படி,  இப்படிச்  சொல்லப்படுகிறது  என்றார்.  (மாற்கு  4:12)

avarga'l  ku'nappadaathapadikkum,  paavangga'l  avarga'lukku  mannikkappadaathapadikkum,  avarga'l  ka'ndum  kaa'naathavarga'laagavum,  keattum  u'naraathavarga'laagavum  irukkumpadi,  ippadich  sollappadugi'rathu  en'raar.  (maa’rku  4:12)

பின்பு  அவர்  அவர்களை  நோக்கி:  இந்த  உவமையை  நீங்கள்  அறியவில்லையா?  அறியாவிட்டால்  மற்ற  உவமைகளையெல்லாம்  எப்படி  அறிவீர்கள்?  (மாற்கு  4:13)

pinbu  avar  avarga'lai  noakki:  intha  uvamaiyai  neengga'l  a'riyavillaiyaa?  a'riyaavittaal  mat’ra  uvamaiga'laiyellaam  eppadi  a'riveerga'l?  (maa’rku  4:13)

விதைக்கிறவன்  வசனத்தை  விதைக்கிறான்.  (மாற்கு  4:14)

vithaikki'ravan  vasanaththai  vithaikki'raan.  (maa’rku  4:14)

வசனத்தைக்  கேட்டவுடனே  சாத்தான்  வந்து,  அவர்கள்  இருதயங்களில்  விதைக்கப்பட்ட  வசனத்தை  எடுத்துப்போடுகிறான்;  இவர்களே  வசனம்  விதைக்கப்படுகிற  வழியருகானவர்கள்.  (மாற்கு  4:15)

vasanaththaik  keattavudanea  saaththaan  vanthu,  avarga'l  iruthayangga'lil  vithaikkappatta  vasanaththai  eduththuppoadugi'raan;  ivarga'lea  vasanam  vithaikkappadugi'ra  vazhiyarugaanavarga'l.  (maa’rku  4:15)

அப்படியே,  வசனத்தைக்  கேட்டவுடனே  அதைச்  சந்தோஷத்தோடு  ஏற்றுக்கொண்டும்,  (மாற்கு  4:16)

appadiyea,  vasanaththaik  keattavudanea  athaich  santhoashaththoadu  eat'rukko'ndum,  (maa’rku  4:16)

தங்களுக்குள்ளே  வேர்கொள்ளாதபடியால்,  கொஞ்சக்காலமாத்திரம்  நிலைத்திருக்கிறார்கள்,  வசனத்தினிமித்தம்  உபத்திரவமும்  துன்பமும்  உண்டானவுடனே  இடறலடைகிறார்கள்;  இவர்களே  கற்பாறை  நிலத்தில்  விதைக்கப்பட்டவர்கள்.  (மாற்கு  4:17)

thangga'lukku'l'lea  vearko'l'laathapadiyaal,  kognchakkaalamaaththiram  nilaiththirukki'raarga'l,  vasanaththinimiththam  ubaththiravamum  thunbamum  u'ndaanavudanea  ida'raladaigi'raarga'l;  ivarga'lea  ka’rpaa'rai  nilaththil  vithaikkappattavarga'l.  (maa’rku  4:17)

வசனத்தைக்  கேட்டும்,  உலகக்கவலைகளும்,  ஐசுவரியத்தின்  மயக்கமும்,  மற்றவைகளைப்பற்றி  உண்டாகிற  இச்சைகளும்  உட்பிரவேசித்து,  வசனத்தை  நெருக்கிப்போட,  அதினால்  பலனற்றுப்போகிறார்கள்.  (மாற்கு  4:18)

vasanaththaik  keattum,  ulagakkavalaiga'lum,  aisuvariyaththin  mayakkamum,  mat'ravaiga'laippat’ri  u'ndaagi'ra  ichchaiga'lum  udpiraveasiththu,  vasanaththai  nerukkippoada,  athinaal  palanat'ruppoagi'raarga'l.  (maa’rku  4:18)

இவர்களே  முள்ளுள்ள  இடங்களில்  விதைக்கப்பட்டவர்கள்.  (மாற்கு  4:19)

ivarga'lea  mu'l'lu'l'la  idangga'lil  vithaikkappattavarga'l.  (maa’rku  4:19)

வசனத்தைக்  கேட்டு,  ஏற்றுக்கொண்டு,  ஒன்று  முப்பதும்  ஒன்று  அறுபதும்  ஒன்று  நூறுமாகப்  பலன்கொடுக்கிறார்கள்;  இவர்களே  நல்ல  நிலத்தில்  விதைக்கப்பட்டவர்கள்  என்றார்.  (மாற்கு  4:20)

vasanaththaik  keattu,  eat'rukko'ndu,  on'ru  muppathum  on'ru  a'rubathum  on'ru  noo'rumaagap  palankodukki'raarga'l;  ivarga'lea  nalla  nilaththil  vithaikkappattavarga'l  en'raar.  (maa’rku  4:20)

பின்னும்  அவர்  அவர்களை  நோக்கி:  விளக்கைத்  தண்டின்மேல்  வைக்கிறதற்கேயன்றி,  மரக்காலின்  கீழாகிலும்,  கட்டிலின்  கீழாகிலும்,  வைக்கிறதற்குக்  கொண்டுவருவார்களா?  (மாற்கு  4:21)

pinnum  avar  avarga'lai  noakki:  vi'lakkaith  tha'ndinmeal  vaikki'ratha’rkeayan'ri,  marakkaalin  keezhaagilum,  kattilin  keezhaagilum,  vaikki'ratha’rkuk  ko'nduvaruvaarga'laa?  (maa’rku  4:21)

வெளியரங்கமாகாத  அந்தரங்கமுமில்லை,  வெளிக்கு  வராத  மறைபொருளுமில்லை.  (மாற்கு  4:22)

ve'liyaranggamaagaatha  antharanggamumillai,  ve'likku  varaatha  ma'raiporu'lumillai.  (maa’rku  4:22)

கேட்கிறதற்கு  ஒருவன்  காதுள்ளவனாயிருந்தால்  கேட்கக்கடவன்  என்றார்.  (மாற்கு  4:23)

keadki'ratha’rku  oruvan  kaathu'l'lavanaayirunthaal  keadkakkadavan  en'raar.  (maa’rku  4:23)

பின்னும்  அவர்  அவர்களை  நோக்கி:  நீங்கள்  கேட்கிறதைக்  கவனியுங்கள்.  எந்த  அளவினால்  அளக்கிறீர்களோ,  அந்த  அளவினால்  உங்களுக்கும்  அளக்கப்படும்,  கேட்கிற  உங்களுக்கு  அதிகம்  கொடுக்கப்படும்.  (மாற்கு  4:24)

pinnum  avar  avarga'lai  noakki:  neengga'l  keadki'rathaik  kavaniyungga'l.  entha  a'lavinaal  a'lakki'reerga'loa,  antha  a'lavinaal  ungga'lukkum  a'lakkappadum,  keadki'ra  ungga'lukku  athigam  kodukkappadum.  (maa’rku  4:24)

உள்ளவனெவனோ  அவனுக்குக்  கொடுக்கப்படும்;  இல்லாதவனெவனோ  அவனிடத்தில்  உள்ளதும்  எடுத்துக்கொள்ளப்படும்  என்றார்.  (மாற்கு  4:25)

u'l'lavanevanoa  avanukkuk  kodukkappadum;  illaathavanevanoa  avanidaththil  u'l'lathum  eduththukko'l'lappadum  en'raar.  (maa’rku  4:25)

பின்னும்  அவர்  அவர்களை  நோக்கி:  தேவனுடைய  ராஜ்யமானது,  ஒரு  மனுஷன்  நிலத்தில்  விதையை  விதைத்து;  (மாற்கு  4:26)

pinnum  avar  avarga'lai  noakki:  theavanudaiya  raajyamaanathu,  oru  manushan  nilaththil  vithaiyai  vithaiththu;  (maa’rku  4:26)

இரவில்  தூங்கி,  பகலில்  விழித்திருக்க,  அவனுக்குத்  தெரியாதவிதமாய்,  விதை  முளைத்துப்  பயிராகிறதற்கு  ஒப்பாயிருக்கிறது.  (மாற்கு  4:27)

iravil  thoonggi,  pagalil  vizhiththirukka,  avanukkuth  theriyaathavithamaay,  vithai  mu'laiththup  payiraagi'ratha’rku  oppaayirukki'rathu.  (maa’rku  4:27)

எப்படியென்றால்,  நிலமானது  முன்பு  முளையையும்,  பின்பு  கதிரையும்,  கதிரிலே  நிறைந்த  தானியத்தையும்  பலனாகத்  தானாய்க்  கொடுக்கும்.  (மாற்கு  4:28)

eppadiyen'raal,  nilamaanathu  munbu  mu'laiyaiyum,  pinbu  kathiraiyum,  kathirilea  ni'raintha  thaaniyaththaiyum  palanaagath  thaanaayk  kodukkum.  (maa’rku  4:28)

பயிர்  விளைந்து  அறுப்புக்காலம்  வந்தவுடனே,  அறுக்கிறதற்கு  ஆட்களை  அனுப்புகிறான்  என்றார்.  (மாற்கு  4:29)

payir  vi'lainthu  a'ruppukkaalam  vanthavudanea,  a'rukki'ratha’rku  aadka'lai  anuppugi'raan  en'raar.  (maa’rku  4:29)

பின்னும்  அவர்  அவர்களை  நோக்கி:  தேவனுடைய  ராஜ்யத்தை  எதற்கு  ஒப்பிடுவோம்?  அல்லது  எந்த  உவமையினாலே  அதைத்  திருஷ்டாந்தப்படுத்துவோம்?  (மாற்கு  4:30)

pinnum  avar  avarga'lai  noakki:  theavanudaiya  raajyaththai  etha’rku  oppiduvoam?  allathu  entha  uvamaiyinaalea  athaith  thirushdaanthappaduththuvoam?  (maa’rku  4:30)

அது  ஒரு  கடுகுவிதைக்கு  ஒப்பாயிருக்கிறது;  அது  பூமியில்  விதைக்கப்படும்போது  பூமியிலுள்ள  சகல  விதைகளிலும்  சிறிதாயிருக்கிறது;  (மாற்கு  4:31)

athu  oru  kaduguvithaikku  oppaayirukki'rathu;  athu  boomiyil  vithaikkappadumpoathu  boomiyilu'l'la  sagala  vithaiga'lilum  si'rithaayirukki'rathu;  (maa’rku  4:31)

விதைக்கப்பட்ட  பின்போ,  அது  வளர்ந்து,  சகல  பூண்டுகளிலும்  பெரிதாகி,  ஆகாயத்துப்  பறவைகள்  அதினுடைய  நிழலின்கீழ்  வந்தடையத்தக்க  பெரிய  கிளைகளை  விடும்  என்றார்.  (மாற்கு  4:32)

vithaikkappatta  pinboa,  athu  va'larnthu,  sagala  poo'nduga'lilum  perithaagi,  aagaayaththup  pa'ravaiga'l  athinudaiya  nizhalinkeezh  vanthadaiyaththakka  periya  ki'laiga'lai  vidum  en'raar.  (maa’rku  4:32)

அவர்கள்  கேட்டறியும்  திராணிக்குத்தக்கதாக,  அவர்  இப்படிப்பட்ட  அநேக  உவமைகளினாலே  அவர்களுக்கு  வசனத்தைச்  சொன்னார்.  (மாற்கு  4:33)

avarga'l  keatta'riyum  thiraa'nikkuththakkathaaga,  avar  ippadippatta  aneaga  uvamaiga'linaalea  avarga'lukku  vasanaththaich  sonnaar.  (maa’rku  4:33)

உவமைகளினாலேயன்றி  அவர்களுக்கு  ஒன்றும்  சொல்லவில்லை;  அவர்  தம்முடைய  சீஷரோடே  தனித்திருக்கும்போது,  அவர்களுக்கு  எல்லாவற்றையும்  விவரித்துச்சொன்னார்.  (மாற்கு  4:34)

uvamaiga'linaaleayan'ri  avarga'lukku  on'rum  sollavillai;  avar  thammudaiya  seesharoadea  thaniththirukkumpoathu,  avarga'lukku  ellaavat’raiyum  vivariththuchsonnaar.  (maa’rku  4:34)

அன்று  சாயங்காலத்தில்,  அவர்  அவர்களை  நோக்கி:  அக்கரைக்குப்  போவோம்  வாருங்கள்  என்றார்.  (மாற்கு  4:35)

an'ru  saayanggaalaththil,  avar  avarga'lai  noakki:  akkaraikkup  poavoam  vaarungga'l  en'raar.  (maa’rku  4:35)

அவர்கள்  ஜனங்களை  அனுப்பிவிட்டு,  அவர்  படவிலிருந்தபடியே  அவரைக்  கொண்டுபோனார்கள்.  வேறே  படவுகளும்  அவரோடேகூட  இருந்தது.  (மாற்கு  4:36)

avarga'l  janangga'lai  anuppivittu,  avar  padavilirunthapadiyea  avaraik  ko'ndupoanaarga'l.  vea'rea  padavuga'lum  avaroadeakooda  irunthathu.  (maa’rku  4:36)

அப்பொழுது  பலத்த  சுழல்காற்று  உண்டாகி,  படவு  நிரம்பத்தக்கதாக,  அலைகள்  அதின்மேல்  மோதிற்று.  (மாற்கு  4:37)

appozhuthu  balaththa  suzhalkaat'ru  u'ndaagi,  padavu  nirambaththakkathaaga,  alaiga'l  athinmeal  moathit'ru.  (maa’rku  4:37)

கப்பலின்  பின்னணியத்தில்  அவர்  தலையணையை  வைத்து  நித்திரையாயிருந்தார்.  அவர்கள்  அவரை  எழுப்பி:  போதகரே,  நாங்கள்  மடிந்துபோகிறது  உமக்குக்  கவலையில்லையா  என்றார்கள்.  (மாற்கு  4:38)

kappalin  pinna'niyaththil  avar  thalaiya'naiyai  vaiththu  niththiraiyaayirunthaar.  avarga'l  avarai  ezhuppi:  poathagarea,  naangga'l  madinthupoagi'rathu  umakkuk  kavalaiyillaiyaa  en'raarga'l.  (maa’rku  4:38)

அவர்  எழுந்து,  காற்றை  அதட்டி,  கடலைப்பார்த்து:  இரையாதே,  அமைதலாயிரு  என்றார்.  அப்பொழுது  காற்று  நின்றுபோய்,  மிகுந்த  அமைதல்  உண்டாயிற்று.  (மாற்கு  4:39)

avar  ezhunthu,  kaat'rai  athatti,  kadalaippaarththu:  iraiyaathea,  amaithalaayiru  en'raar.  appozhuthu  kaat'ru  nin'rupoay,  miguntha  amaithal  u'ndaayit'ru.  (maa’rku  4:39)

அவர்  அவர்களை  நோக்கி:  ஏன்  இப்படிப்  பயப்பட்டீர்கள்?  ஏன்  உங்களுக்கு  விசுவாசம்  இல்லாமற்போயிற்று  என்றார்.  (மாற்கு  4:40)

avar  avarga'lai  noakki:  ean  ippadip  bayappatteerga'l?  ean  ungga'lukku  visuvaasam  illaama’rpoayit'ru  en'raar.  (maa’rku  4:40)

அவர்கள்  மிகவும்  பயந்து:  இவர்  யாரோ?  காற்றும்  கடலும்  இவருக்குக்  கீழ்ப்படிகிறதே  என்று,  ஒருவரோடொருவர்  சொல்லிக்கொண்டார்கள்.  (மாற்கு  4:41)

avarga'l  migavum  bayanthu:  ivar  yaaroa?  kaat'rum  kadalum  ivarukkuk  keezhppadigi'rathea  en'ru,  oruvaroadoruvar  sollikko'ndaarga'l.  (maa’rku  4:41)